ရြာရိုးကိုးေပါက္အလြမ္း

သံေယာဇဥ္အကူးအေျပာင္းရာသီကမေကာင္းဘူး
ပိေတာက္ပန္းကေခါင္းမူးစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ေၾကြတယ္
လက္ေခ်ာင္းေတြခ်ိဳးေရၾကည့္ေတာ့ ညေနေလးနာရီခြဲဖို႔ မိနစ္သံုးဆယ္လိုေသးတယ္။
ေတာင၊္ေျမာက၊္ဟို..ဒီလြမ္းလိုက္ရတာ ငါ့မွာရင္ဘတ္ေတြေတာင္ေအာင့္လို႔ေနရဲ႕
လမ္းေဘးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးထဲ တစ္ဝွက္တစ္ပ်က္မိုးစက္ေတြနဲ႔
ငါတို႔ကဗ်ာေၾကာင္း....စာအေၾကာင္း
အဲ့ဒီအပတ္ထုတ္သတင္းစာမွာ သခင္တင္ျမအိမ္ေထာင္ထပ္ျပဳလိုက္တဲ့အေၾကာင္း
ေရာင္းေကာင္းျခင္းေရာင္းမေကာင္းျခင္းဟာ အႏုပညာမဆန္ဘူးဆိုတဲ့စကားကိုအၾကိဳက္ဆံုးပဲ။
ယံုၾကည္မႈနဲ႔ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ထုဆစ္မယ္၊ အခ်စ္ဆိုတာမခံစားတတ္တဲ့ဂီတအမ်ိဳးစားတဲ့
ရွားရွားပါးပါးစကားလံုးေတြကိုအိပ္သြန္ဖာေမွာက္ က်ဲပက္လိုက္တဲ့
မိုးေရစက္ရဲ႕အေအးျမမႈက ငါတို႔ဆက္ဆံေရးကိုေႏြးေထြးေစသတဲ့
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကအသက္ကိုပါဆြဲငွင္သြားေတာ့မယ့္အတိုင္းပဲ
အခုေတာ့သတိရျခင္းေတြမိုးတိုးမတ္တတ္နဲ႔ အေနထိုင္မတတ္ေတာ့ဘူး
တစ္လမ္းသြားအတိုင္းေမွာင္းႏွင္လာတဲ့အမွန္တရားေတြ နားၾကားလြဲသြားေတာ့
ငါရပ္ေစာင့္ရမယ့္နာရီဟာ ရီေလတီဗီတီသီအိုရီီ(relativity theory)ကိုဗီဆန္တယ္
ကိုယ္တိုင္ကုိယ္က် ဘယ္အထိဆက္တိုက္ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနဦးမွာလဲ
ေတြးလို႔မဆံုးခင္ပိေတာက္ပန္းဟာ`ဟုန္း´ကနဲထပြင့္တယ္
သတိရျခင္းကေတာ့ရြာစဥ္ေလွ်ာက္လို႔ တေကာက္ေကာက္မင္းေနာက္ကလိ္ုက္ေနတုန္းပဲ။

nyisoezey: ဒီပံုေလးေတြျဖစ္လာဖို႔ စိတ္ကူးမယ့္လုိက္ဖက္တဲ့ပံုေတြကို ဂူဂဲလ္မွာရွာပါတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုဖိုတိုေရာ႕နဲ႔ျပန္ျပင္ထားပါတယ္

nyisoezey: ဒီပံုေလးေတြျဖစ္လာဖို႔ စိတ္ကူးမယ့္လုိက္ဖက္တဲ့ပံုေတြကို ဂူဂဲလ္မွာရွာပါတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုဖိုတိုေရာ႕နဲ႔ျပန္ျပင္ထားပါတယ္

ဒီပံုေလးေတြျဖစ္လာဖို႔ စိတ္ကူးမယ့္လုိက္ဖက္တဲ့ပံုေတြကို ဂူဂဲလ္မွာရွာပါတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕ကိုဖိုတိုေရာ႕နဲ႔ျပန္ျပင္ထားပါတယ္

ဘယ္သူဘယ္ဝါ...သူသူငါငါ

ခဏခဏေမ့ေမ့ေနတာၾကာၿပီ
ဘယ္သူဘယ္ဝါရဲ႕အမိန္႔ေပးသံကိုမွမၾကားဘူး
သူသူငါငါမွာယြင္းေနမွာကိုလည္း
နားလည္သူတစ္ခ်ိဳ႕ရွိေကာင္းရိွမယ္
မွားယြင္းမႈနဲ႔အသားက်ေနတာေတာ့ရွားမယ္လို႔
ဘယ္သူဘယ္ဝါကမွလာမေျပာေစခ်င္ေသးဘူး
အဲ့ဒါကသူသူငါငါလိုခ်င္တဲ့ လြတ္လပ္ျခင္းမ်ိဳးလား။
ဟုတ္ေကာင္းဟုတ္မယ္။
ေသျခာတာေတြရွိတယ္
ဦးေခါင္းထဲမွာ ႏွလံုးသားထဲမွာ
ပ်ဴပ်ဴငွာငွာေပးမယ္ ဆိုရင္ေတာင္
ဘယ္သူဘယ္ဝါလိုခ်င္မတဲ့လဲ
သူသူငါငါ ခံစားနားလည္တတ္ဖို႔ေတာ့လိုဦးမယ္။
အေနာက္ဘက္ခပ္ယြန္းယြန္းမွာ
ငါ့စိတ္လြတ္ထြက္မႈနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္အေနာက္ခပ္ယြန္းယြန္းမွာ
ဘယ္သူဘယ္ဝါေတြေနထိုင္ၾကသလဲ
ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္တည္းလည္း
ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္
ခင္ဗ်ားမပါပဲသတၱေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးလည္း
ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္
ဒီလမ္းေၾကာင္းဟာသူသူငါငါအဝင္ထြက္လုပ္ဖို႔ေတာ့
က်ဥ္းေျမွာင္းခက္ခဲ့မွာေသျခာပါတယ္။ ။

အလြမ္းေတြၾကြင္းတဲ့ပုစာၦ

ေခ်ာင္းတစ္ဖက္ကမ္း
သခၤ်ဳိင္းေျမမို႔မို႔ေလးမွာ
နင့္ဇတ္ေၾကာင္းတစ္ခုလံုးေျမခ်တဲ့ေနက
မုဆိုးဖိုတစ္ေယာက္နဲ႔သူ႔ အရန္တပ္သားေတြ
ဟီးခ်လို႔ငိုၾကတယ္။

လက္တစ္ဖက္ျပတ္ကာစလူလိုပါပဲ
နင္မရွိလည္း နင္ရိွတယ္
နင္မထိလည္း နင္ထိတယ္
ဖမ္းဆုပ္လို႔မရတဲ့လြမ္းေမာမႈေတြနဲ႔
ငါ့အလြမ္းေတြ ရိုးတံရွည္ခဲ့။

ေန႔သစ္ဟာ ဘယ္ေတာ့လင္းပြင့္လာမွာလဲလို႔
နင္နဲ႔ငါျပိဳင္တူတြက္ခဲ့တဲ့ ဂဏန္းပုစာၦမွာ
အၾကြင္းေတြမ်ားစြာကုိ နင္ထားရစ္ေတာ့
သူတို႔ေတြေသာက္သံုးဖို႔ ငါ့လက္ညိွဳးကႏို႔မထြက္တာ
ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေခါက္ေခါက္ တံခါးရြက္ေတြပြင့္မလာတာနဲ႔ပဲ
ဒုကၡနဲ႔လက္ဆက္ၿပီးသား ျဖစ္မတဲ့လား။

မိုးခါးေတြမြန္ေနေအာင္ရြာလည္း
ငါ့ရင္ထဲမွာ နင္ဟာနင္ပဲ
သူတို႔ေတြရဲ႕ႏွလံုးသားကုိလည္း ထိုးကန္းမပစ္ရက္ဘူး
အခုလည္းဘာရယ္မဟုတ္ဘူး
ေကာင္းကင္ကုိေမာ့ၾကည့္မိတိုင္း
နင့္ကိုလြမ္းတယ္ ။ ။